۱۰۴
شماتتم مکن و طعنه ام مزن هالو
گشاده شد همه جا راز ِ نسترن هالو
شکوفه در تب و تابست و غنچه بی پروا
گسسته پرده ز رخسار و پیرهن هالو
نسیم مست شد از جام ِ نکهت ِ سحری
به پیچ و تاب برقص است و پرشکن هالو
به بلبلان نتوان داد وصف ِ خیره سری
که این زعطره ی یاسست و یاسمن هالو
چرا به یمن گل ِ سرخ باده ای نزنیم
که فارغم کند از هر غم و محن هالو
نهاده سر به گریبان چه مست نرگس و ناز
که پا زسر نشناسند در چمن هالو
به سایه در لب ِ جوئی خوشست باده ی ناب
که لاله ساقی بزم است و انجمن هالو
شماتتم مکن و طعنه مزن که دریغ
درون سست حبابست ، جان و تن هالو