من تو در گلستان موش ِ کوریم زهر چه بلبل و گلبن بدوریم
ندیدیم رنگِ گل رنگِ حقایق به دل تاریک و گه در فکر نوریم
گنهکاریم و در منزل به زندان به دل سنگ و به ظاهر چون بلوریم
نداریم فرصتی در چرخ ِ گردون به دام ِ زندگی در کام ِ گوریم
هراس از زندگی فردای ِ پُر درد سرابِ عافیت محو ِ غروریم
نداریم یک خبر از راحل ِ دهر که گم گشته چو او در بحر ِ شوریم
به ما نوری زانوار ِ صنم نیست به دنبال ِ صنم انوار ِ هوریم
شبی پَر می زنیم از باغ ِ ماتم سحر با چلچله شور و سروریم
شرابِ آرزو امیّد ِ دیدار سراپا منتظر سنگِ صبوریم
تو ای هالو خبر دادی خبردار که در حال ِ عُبوریم و چو موریم
مِی دو هزار و دو