دربدر دنبال ِ جانان تا قیامت عار نیست
زخمه از خار دژم تا درک گل دشوار نیست
بحر طوفانی نگردد از بر ِ جویای دّر
بر صدف جز قعر دریا عرصۀ دیدار نیست
مژدگانی گر رسد از ابر و باران نـشئه خاک
کوهسـاران را نمائی خارج از پندار نیست
نغمه های ِ خوش برون آید زتارو سوز ِ عود
تا که استادی نباشد نغمه ای در کار نیست
محو باران شو که نرگس جام خود گلگون کند
در دیار خوب مستان جای ما هشیار نیست
دل به عشق آکنده کن بی عشق دل چرکین شود
خواب غفلت تا به کی فردا کسـی بیدار نیست
در سـحرعطر صبا رنگ شفق جای غناست
جای شبکوران سحر در عرصۀ گلزار نیست
مستی ات از دور صهبا بود یا آن عطر می
عیب مستان را مکن دور نفس بسـیار نیست
سوز دل را در سبو بشکسته ای باید نهفت
بر همه ما بی کسان دیگر کسی غمخوار نیست
وقت پروازاست ما را روز ما پایان شود
در شب تاریک راه ِ این سفر هموار نیست
دردها باید کشیدن تا وصال آسان شود
ورنه هالو این غزل را شیوۀ گفتار نیست
۲۰۲۳/۲۷/۸
هالو