من که از هر بلبلی عاشقترم در میان ِ عاشقان لایقترم
همنشینم آن گلان و بلبلان رنگ و بویم رنگ وبوی ِسمبلان
من که با شهد گلان آغشته ام در دلم سودای ِ جانان کِشته ام
من بگردم در پی ِ دلدار ِ خویش روز و شب نقاش ِ آن پندار ِخویش
در بر ِ گلزار گل من در کمین تا ببینم صورت ِ آن مَه جَبین
من ندانم دلبرم مأوا کجاست شوق دیدارش به من راز ِ بقاست
گر ببینم یک شبی جانان دل آن گل ِ یکتای ِ آن بستان ِ دل
پَر کشم از این زمین تا آسمان رنگ ِ رخسارم شود رنگین کمان
من که از کوی ِ گلستان آمدم در پی ِ عِّلت ِ باران آمدم
آمدم تا پَر زنم با بلبلان حل شوم در رنگ و روی ِ سنبلان
تا ببوسم آن همه لطف بهار پَر زنم با چلچله در سبزه زار
یا ببارم چون یکی ابر ِ سیاه پُر کنم صحرای ِ دل را از گیاه
یا شوَم آب ِ زلال چشمه ای قطره اشکی یا به چشمی سرمه ای
منکه می گردم بدنبال ِ جواب هر که می بینم همه خوابند و خواب
هر چه می گردم نمی یابم ترا هر چه خوانم نام ِ تو ناید صدا
من ترا در رنگِ گلهای بهار در میان ِ شاپرکها رهسپار
در میان بوی گندم زار ِ دور در ورای ِ طالع انوار نور
دیدمت امّا ندانستم توئی شوق دیداری و رنگ ِ پرتوئی
درگه منزلگهت راه ِ نجات شوق آن دیدار ِ تو قند ونبات
تو شدی نغمه سرای عاشقان تو شدی رنگ ِ زمین و آسمان
تو شدی عطر نجیب سُمبلان شوق گل آوای درد ِ بلبلان
تو شدی زخمی به دلهای ِ اسیر خنده گشتی به لب ِ شاه وفقیر
تو کجائی تا ببینم روی تو گم شوَم در لابلای ِ موی ِ تو
شوق ِ دیدارت کند ما را خجل چون ندارم تحفه ای جز خون ِ دل
منکه در فکر تو دیوانه شدم خسته از نشئۀ پیمانه شدم
من ترا بینم همه نور ِ زلال باده و عشق و کمال ِ پُر جمال
من شدم خسته زدیدار ِ زمان قامتم فرسوده از بار ِ گران
من ترا بینم همه لطف ِ بهار رقص بلبل با همه گنجشک وسار
من پرستم رنگ و روی ِ آفتاب خندۀ ابر و پرستو در شتاب
بوی گل آغشته با روی سحر در تو دیدم آن همه شوق ِ سفر
من ببندم زاد و انبان ِ وجود پَر کِشم از کوه ِجان تا دشت و رود
حل شوَم در شهد ِ گلزار ِ صفا تا کنم جادوی ِ گلها برملا
یا شوم بال و پَر پروانه ای تا بسوزم با سحر جانانه ای
تا شوم جزئی زاجزای ِ برین یا سرابی در فضای ِ آخرین
عاشقی دُرد شراب ِ زندگیست در سرم سودای ِ گل پایندگیست
گر شوی هالو تو روزی سنبلی خوش بحال ِ صد هزاران بلبلی
نوامبر دوهزار