تا کی به جوار نور رفتن سحری

         بی مایه خرید عمر کردن ثمری

با درد به مهمانی و از صبر فرار

         در خانه شده گمشدۀ بی خبری

هیهات که در مغلطۀ عمر چو من 

         بازیگر بسیار شدند مختصری

تا کی همه فریاد که دیباچۀ عمر

          در خشم بسوزد چو لهیب ِ شرری

دانم که مرا عمر قماریست بلند

         چون هر ورقش حیلۀ دست ِ قدری

فریاد مکن از دی و سردی ِ خزان

         دانم که چو من قاصدکی ره گذری

دردا که شدی دوست بر این کهنه بدن

         بر دوست چه طامات مگر چشم ِ تری

تا کی غم هجران بزند رشک به اشک

         انبان ِ سفر رنج و  کجا همسفری

هالو تو بگو شاپرک عمر چه خواست

         از برگ ِ گلی بوسه و  گه بال و پری  

۲۰۱۳−۲−۹