گفتی سلام ِ عاشق از دور دست نگاهیست
آنچه وصال نامش بر عاشقان کلامیست
رسم ادب به عشاق الفاظ ِ نام ِ دلدار
هر چند بی مها با بوسیدنش صوابیست
ما را نماز باشد حمد ِ جمال ِ معشوق
آن قبله را بگردان تا کعبه را صراطیست
در کوهسار ِ فرهاد هر صخره روی ِ شیرین
آن تیشه اش تو بردار این زندگی سرابیست
گه انتظار گردد شیرین به یک امیدی
گر فرقتش سر آید بر عاشقان دوائیست
آن نکهت ِ زمستان سرما و باد و باران
گر پیشۀ تو صبر است عاقبتش بهاریست
گر از می ِ لبانش خم پر شراب کردی
یادی بکن زهالو او بی نوا خماریست
١٢⁄١١⁄٢۰١١