۷۲

دیگر هوسی نیست بسر ، گرچه سری هست

نور ِ بصری نیست اگر هم بصری هست

در ورطه ی جان گرچه دگر تاب و تبی نیست

گوید نفس آهسته که اندک اثری هست

از باد خزان ، در دل ِ ما نیست شکایت

تا از چمن آرا ، گل ِ زبیا ، خبری هست

تا منظر ِ دل باز کند چشمه ی خورشید 

بر قصر ِ بقا ، شوکت ما ، کهنه دری هست

گر چهره ی دلدار ، در امواج عتابست 

دل دار ، که بر عاشق ِ مسکین نظری هست

تا درگه جانان که در اوهام نگنجد 

این فاصله در قدرت ِ هر بال و پری هست

مأیوس مباش از گذر ِ چرخه ی گردون 

بر ظلمت ِ شب باز امید ِ سحری هست

بر جلوه ی مهتاب مزن خیمه امّید 

انگار از آن عارضه ، گرما اثری هست

بر چهره هالو بنگر آتش جان را 

گر رنگ ِ شفق نیست ولی چشم ِ تری هست