باز بشد درگهی ، نور زلال و سپید

          ریخت به هر تیره گی ، شست لقای پلید

سایه و ظلمت چراست ، سردی شب از چه بود

          در سحر ِ صبح عمر ، هور زهر سو دمید

چشم دلم باز شد ، باز زسودای دل

          گریه دلم تاب کرد ، هر چه که چشمان بدید

دیدۀ چشمان من ، گاه ندارد ثبات 

          هر چه که پیرایه بود ، در بر ِ پیمانه دید

دیده برَفت از بَرَم ، ظلمت ِ شب روبروست

          تیره گی ِ روزگار ، شمع نشاید خرید

گلبن دیروز من ، خشک از این روزگار

          آنچه که میراث من ، خار که دستم گزید

نور برفت از بَرَم ، شاهد من شاپرک

          خسته زدیدار گل ، او زگلستان پرید

از من هالو مپرس ، نور صراطش کجاست

          این شب بی انتها ، غایت یلدا رسید

۲−۱۱−۲۰۱۳