باورم کن که ره گور  به  گورستان است                خرقۀ تن چو  دَری بر تو و من درمان است

تن  بمیرد  بشوَد خاک  بَرَد  باد ِ صبا                     در گلستان  خاک ِ من بر گلبنان  ارزان است

غنچۀ  گل  بدَرَد تن  بشوَد گلبن ِ ناز                       که بهاران  به تماشا  همه جا بُستان است

کِرم شبتاب  بمیرد  بشوَد  شاپرکی                         او بداند  باغ ِ گل  بی رُخ ِ یار زندان است

من که در این سفرم محو یکی گلبن ِ ناز                  چو نبینم  رُخ او دل همه هیچستان است

کاخ ِ دل را تو بنا کن زمُحبت همه جا                    چون که بی خِشت ِمُحبت خانه ات ویران است

درس هالو عاشقانه بلبلان خوانند سحر                   گر نخوانی  باغ ِ گل بر تو همه کِتمان است

                                                                      نوامبر دو هزار و هشت