روز نو آمد بهاران سال نو نوباوه شد در سرای تلخ غربت مجلسی شاهانه شد
در چنین روزی خجسته در میان همگننان نام ایران نشیّۀ هر ساغر و پیمانه شد
تا زنی جامت به جامی بهر “یکتافر”بلند در کتابش مشق ایران دانش فرزانه شد
پور ما را چون ببینی مشق فردایش دُرست آن معلّم در نهایت از برایش “خاله” شد
شاهدم هر شنبه در تاریکی یا صبح بلور آمد و در باغ گل بر گلبنان پروانه شد
با سرودی از وطن مخطومه کرد مشق وطن هِلهله نوباوگان نوروز او روزانه شد
بر من “هالو” نیاید حرف و الفاظی درست مدح این بانو زبانم قاصر از پیرایه شد
تقدیم به خانم هلن یکتافر”خاله هلن”
مارچ دو هزار و هشت