جوان بودم  ندانستم که بودم                                        میان باغ گل  گل می ربودم 

 گهی با شاپرک آلاله بازی                                         گهی شهد صنم بر مُل فزودم

بهر مجلس بُدم شور و جوانی                                     جوانی می طراوید از وجودم

چه شد در گردش ایام دیروز                                      که خوابی بود و رویا در غنودم

کنون درمانده در اندوه و هیهات                                  که شاید من جوان هرگز نبودم

شبق مویم سپید از رنگِ پیریست                                 که رنگم تیره و از بن  خمودم

جوان بودم ندانستم که پیری                                        کند  تیره رواقم  را زدودم

چنان چون شاهدی نامد زفردا                                      زبلبل بشنو آن  گفت و شنودم

کنون در واپسین ایام دوران                                        می  و معشوقه شد حمد و سجودم

خزان در باغ هالو پُر شقایق                                      گهی آوای او لطف سرودم

                                                                                                                          مارچ دو هزار و شش