دربستر ِخوابی و فلک درتب ِخواب است                 در خانه به نانی و ندانی که سراب است

در آینه  بینی  همه  رخسار ِ  ندامت                       دربیخ و بُنش چون نگری درد وعذاب است

شاهد بدهد بر تو گواهی که سرانجام                      کین قافله بر ما همگی خشت ِ به آب است

در کوزۀ تن سِرکۀ جان غایت ِ تندیست                   با ساغر ِ دل محو ِ صنم  سِرکه شراب است

در خانه پریشان که چه شد عمر و جوانی               هیهات چو فردا بشوَد بر تو جواب است

نادیده سحر رنگِ لطافت زکه پرسی                      بی عطر سحر چَهچَه ِ بلبل  زعتاب است

در مکتب ِ گل صحبت ِ گل درس ِ جدائیست             آن اشک ِ جدائی به گلان شهد و گلاب است

دربارۀ هالو تو بخوان در ورق ِ گل                      چون بلبل ِ مستی که زگل مست وخراب است

                                                                             آپریل دو هزار و پنج