ما دوزخیانیم و به بندیم همه در پای به زنجیر و کمندیم همه
محبوس دراین گوی ِمُعلق به جزا مُجرم زلب ِ سرو بلندیم همه
آسوده گمانیم که در محفل ِ نار آن بوی خوش ِ درد و سپندیم همه
در خانه بزندان وبه باطن خس وخار ظاهر چو گلان نرم و پرندیم همه
افتاده به خاکیم و ره ما ره ِ باد در دُورِ زمان خنگ و سمندیم همه
نا دیده سحر ناخوش از آن تلخی شب مست از قدح ِ شربت و قندیم همه
هالو تو بگو عاقبت ِ دوزخ و بند دور از شرر و درد و گزندیم همه
جون ِ دو هزار و پنج