گفتند که در کوچۀ مَستان خبری هست در ساغرِ مِی از رُخ ِ ساقی اثری هست
از ظلمتِ شب چون گذری یکه وتنها در پشتِ سَحابش به رَهت یک قمری هست
بر ساحل دریا نِگری غمزۀ خورشید گه با شفقی آید و گه در سحری هست
ناخوانده شوی عالم و ناخورده شوی مَست نادیده تو بینی رُخ او گر بصری هست
تا با چمن آید همه گل فصل بهاران بلبل به نظر خواهی خواند نظری هست
پرواز بکن مرغکِ دل با پَر امیّد چون منزل ِ عنقا نرِسی کبوتری هست
در کوی ِ محبّت همه جا خانۀ دلدار در خانۀ دلدار به من مُستمری هست
تا کی بزنم داد زبیدادِ زمانه در عالم مستی که دوای ِ بهتری هست
هالو که ندانی ئهِ آن کوی ِ خرابات هر شب به رُخت تا به سحر چشم ِ تری هست
دسامبر دو هزار و دو