بیا دلبر مرا بنگر ، که سامانم کو

          به صحرایم کجا باران ، که بارانم کو

سزاوارم که گل بینم ، گلستان پُر بو

          گلِ گلدان نمی خندد ، گلستانم کو

بیا ساقی بریز آن می  که جامم خالیست

         به هشیاری نظر کردم ، که جانامم کو

ندیدم من که چشمانم  ندارد آن  سو

          نمی بینم  نمی یابم ، کنارانم کو

شِکر ریزان شِکر بارند  کجا شیرینم

         مرا درمان تو شیرینی ، که درمانم کو 

بگو امشب تو کی  آئیی  خیالم آغوش

          مرا بستر بیابان است ، که بُستانم کو

بگو هالو گلستان را گلان در کارند

          که بی باران نمی ارزد ، بهارانم کو

                                                 ۱۳/۹/۲۰۱۴