۱۶۰
وای اگر چشمی نبیند سبزه زاران ، سبزه زار
وای اگر شوقی نجوشد در بهاران ، نو بهار
وای اگر ادراک ِ ما ، سهمی نگیرد از نسیم
موج شادی را نجوید در کناران ، هر کنار
گر که پیغام صبا از گل نگردد آشکار
دل نگیرد بهره ای از راز داران ، راز دار
وای اگر آسان نگیری زندگانی را به صبر
مشکل ِ روزانه گردد ، روزگاران ، روزگار
خدمت ِ ساقی نزیبد با سراغ از چلچراغ
شمع بیداری نماید میگساران ، میگسار
وای اگر گل را نبوید خاطر ِ پروانه ای
زرد روئی می برد از گلعذاران ، گلعذار
گر دلی کامی نگیرد از لب ِ خندان ِ گل
عشق مدفون می شود اندر مزاران ، هر مزار
وای اگر فریاد ِ آهی بشکند دیوار ِ شب
لیک نجوائی نسازد ، هوشیاران ، هوشیار
وای اگر هالو ، نشوید دل زلال ِ چشمه ای
قطره ای چرکین رود ، در جویباران ، جویبار
بار ِ خاطر را بران بر عرصه ی دریا ی نور
بو به موجی ره گشاید د ر دیاران ، هر دیار
ای خوشا اندیشه ی سبز ی برو ید درد دلی
عرصه ی با یر شود چون کشتزاران ، کشتزار