ما در این دشت و بیابان چو سرابیم همه                 عارض از بوی ِ گل و در تب و تابیم همه

رهنمون ِ دل ما بادِ صبا بود که رفت                      تشنۀ  روی ِ تو در نقش  ترابیم  همه

ما خمار از مِی  و آن ساقی آشفته دلیم                     در پی ِ میکده  در جام ِ شرابیم  همه

گرد و خاک ما چو طوفان درسرابِ دلخوشی           خِشت بام ِ زندگانی  که  بر آبیم  همه

ما به دنبال ِ صنم گمشده در کوه و دمن                   در خیال ِ چمن و و گل به شتابیم  همه

نازنینا  نکنم  یادِ  تو  بی رنگِ  گلی                      آخرت در برکۀ  شهد و گلابیم  همه

آسمان ِ دل ِ من تیره شد از رنگِ فراق                   تا بیابم  هور دل  تیره سَحابیم همه

بر  تو هالو رنگِ دل رنگِ پریشانی بُوَد                 تا  سرای معرفت  برق ِ شهابیم  همه

                                                                                مارچ  دو هزار و دو