نور است که روشن بکند محفل ِما را                        گرمی بدهد در سفر این مَحمل ِ ما را

ما گمشده در این سفر ِ تیره و تاریک                       این  نیرّه  تابنده  کند  منزل ِ  ما  را

در بحر جهالت که همه بردۀ  تزویر                         هموار کند راهِ  دل و ساحل ِ ما را

نیّر که بتابد  همه جا چون مَه و خورشید                  هر لحظه زند آتش و سوزد دل ِ ما را

در باغ ِ دلم  پُر ثمر آن  میوۀ  امیّد                           تا نور دو چشمش بدهد حاصل ِ ما را

این درد ِتو هالو همه از ظلمت و سردیست                آن گرمی او حل کند این مشکل ِ ما را         

                                                                                تقدیم به نیّره عزیزم

                                                                                    اکتبر دو هزار وچهار