نشد که بشد بخت ِ ما بیدار
لبی نفسی بوسۀ تبدار
نشد که بشد مُرغ تنهائی
قفس شِکند با نوک منقار
نشد که بشد بستر بی عار
شبی بشوَد هرزه و بدکار
نشد که بشد این شب ِ یلدا
شفق شکند پُر شود انوار
نشد که بشد خواب ِ برنائی
سحر بشوَد با سحر بیدار
نشد که بشد این غزل هالو
ترانه چنان آیت ِ عّطار
۲۰۱۲−۱۱−۱