نازنینا  بِشِکن  شیشۀ  تنهائی ِ  من                           بِزن آن مَرهَم ِ لب بر لبِ رسوائی من

من که رُخسارِتوبینم درمیان ِابروباد                        خوش صدا آهنگِ تو آوای ِلالائی من

من که بودم زازل درخَم ِ ظلمت رهِ تار                    غمزۀ چشمان ِ تو قدرت بینائی ِمن

همه شبها به خیالم بزنم  رنگِ امید                         تا که شاید بِشوی عاشق ِ شیدائی من

ازتبِ لعل ِلبانت چه خوشم درخوابِ ناز                   آن شبق گیسوی ِتو  چون شبِ رویائی من 

من که در زورق ِ جَهلم همه دریا ظلمات                  منطق و بینش ِ تو ساحل ِ دانائی من

یادِ هالو کن که هالو پیر و رسوای ِ تو شد                گرمی ِ آغوش ِ تو مستی و برنائی ِ من

                                                                         فوریۀ دو هزار و سه