باورم  کن  که  بدنبال ِ سرابیم  همه                            در پس ِ روز ِ دگر جمله  ترُابیم همه

تا تو نادیده سحر عطر ِ صَبا مُبهم و تار                       تا بیابی باغ ِ گل  بردۀ  خوابیم  همه

آسمان ِ دل ِ ما روشن از آن گرمی هور                      در سرای ِ ابلهی  تیره سَحابیم  همه

درد ِ هجران تا قیامت آخرش آسودگیست                    چون کَنی این خرقه ات قند و گلابیم همه

نازنین آن شاپرک نوشد از آن قند و گلاب                  او  بداند  آخرت  گلبن ِ نابیم  همه 

گر ببینم  خالقم  دانم  که مستی کار اوست                  در سبوی ِ داغ ِ او  دُرد شرابیم  همه

تا که هالو درس ِ مستی می دهد پیر و جوان              در جوارش جملگی مَست و خرابیم همه 

اکتبر دو هزار و هشت