باغبانم لیکن از گل خسته و نالان شدم در سرای گلنثاران همدم خاران شدم
گل بشکل گل ولی گلواژه اش خارای دل چون ندارم تیشه ای مبهوت و سرگردان شدم
درگلستان روزگاری گلبنان خوش آب و رنگ شاپرک بودم زمانی قصۀ هجران شدم
آسمانم تیره تر شد خار گلها پر گناه من به تنهایی اسیر ِ این گنهکاران شدم
درد ِ خاری درگلستان حاصلش پژمرده گیست مرهمی باید نمودن درد ِ بی درمان شدم
ماه فروردین گلستان آمد و شد رنگ ِ تیر تیره روزان دم بدم آن مهر بی آبان شدم
رنگ گلبن ها مجازی خار آنان پر شرنگ آن همه تصویر زیبا من که رو گردان شدم
پیشۀ هالو که بود در باغ گل تیمار ِ گل ناخوش از خار و خس ِ آن وعدۀ حرمان شدم
١١⁄۳۰⁄٢۰١۰