تیر ِ طوفان بر تنم ماه ِ درخشانم چه شد سردی پیری بیامد آن بهارانم چه شد
بازی ِ نوباوگان آن مستی بُرنا پسند هر دو گم در آینه تصویر مهمانم چه شد
گه به سردی سر کنم گه با سراسیمه جدل یاد ِ فردایم به خشکی شوق ِ بارانم چه شد
آن بهارانم ببازی چون گذشت شد ماه ِ دی کو کجا رفت تیرو مُرداد مهرو آبانم چه شد
آسمانم تیره تر شد مِه گرفت بر روی ماه در سرای تیره روزان باد و طوفانم چه شد
راغبم تا کس بگوید از خداوند سپهر هر چه می بینم سیاهی دین و ایمانم چه شد
عمرِ مارا چون غریبی بنگرای جانانه دوست با همه بیگانگان آن وصل ِ هجرانم چه شد
شادی ِ شاد آفرین شد درد و آوای ِ حزین مرهَم درد ِ تنم بوس و کنارانم چه شد
با شفق درد ِ سیاهی بشکند با یُمن ِ نور در شب یلدای ِ من آن ماه ِ تابانم چه شد
بر درخت ِ زندگانی خار ِ پیری مبتلاست مَرحمت باید نمودن تیغ ِ باغبانم چه شد
عمر ِهالو چون رسید برمقصد و مأوای درد در رواقش تیره گی پس نور ِ چشمانم چه شد
١۰⁄١۰⁄٢۰١۰