باورم کن که ره گور به گورستان است خرقۀ تن چو دَری بر تو و من درمان است
تن بمیرد بشوَد خاک بَرَد باد ِ صبا در گلستان خاک ِ من بر گلبنان ارزان است
غنچۀ گل بدَرَد تن بشوَد گلبن ِ ناز که بهاران به تماشا همه جا بُستان است
کِرم شبتاب بمیرد بشوَد شاپرکی او بداند باغ ِ گل بی رُخ ِ یار زندان است
او که در این سفرش محو یکی گلبن ِ ناز چو نبیند رُخ گل دل همه هیچستان است
کاخ ِ دل را تو بنا کن زمُحبت همه جا چون که بی خِشت ِمُحبت خانه ات ویران است
نام او را عاشقانه بلبلان خوانند سحر به کمالش چو رسی راز گلان آسان است
کمال جان سفر خوش
٢۰١۰⁄١۵⁄٩