به سحر دوست همی باد ِ صبا باید شد صحبت از عطر ِگل و رنگِ هوا باید شد
به لبِ بلبلکان در سحر ِ باغ ِ وجود بوسۀ یاسمن و شور و نوا باید شد
ساغر شاپرکان آن قدح ِ لالۀ مست مست ِ آن میکده در کوی ِ رضا باید شد
اشک ِتاریکی سحر شبنم ِگل شد به نسیم مَرهم ِ ظلمت دوا نور و صفا باید شد
رَهنمونت چو شوَد قاصدک ِ بانگِ رحیل در جوارش به نسیم هر دو رها باید شد
تا رسی بر حَرم ِ سوز و گداز ِعاشقی هم چنان پروانه ها سوی ِ فنا باید شد
در سرای ِعاشقان راه ِ طلب پایندگیست چون رسی بر درگهش مهر و وفا باید شد
تا تو هالو بشَوی عاشق و معشوق سحر از برای ِ نافه ات از گل جدا باید شد
جون ِ دو هزار و چهار