شاید که خواب بودم در کوچۀ بهاران
گلواژه های خندان در انتظار ِ باران
شاید که خواب بودم خواب خوش ِ جوانی
رنگ ِ شفق سیه شد پائیز ِ زندگانی
شاید که خواب بودم چون شاپرک سبکبال
با کوله بار ِ شادی در جستجوی اقبال
شاید که خواب بودم با همگننان ببازی
در صبح ِ همنوازی دنیای بی نیازی
شاید که خواب بودم با همدمم شقایق
در کوهسار ِ رحمت بازیچۀ حقایق
شاید که خواب بودم خسته زبس دویدن
در کوچه های خالی از روی هم پریدن
شاید که خواب بودم دُردانه ای سیه مو
مادر همه نصیحت من در خیال ِ مه رو
شاید که خواب بودم در مکتب جوانی
هر چه بگفت دبیرم از من فرار آنی
شاید که خواب بودم خوابی عمیق و سنگین
حالا چه می شود کرد با خاطرات رنگین
بهتر که خواب باشم با خاطرات دیروز
فردا شَود دوباره روزم بسان امروز
بهتر که خواب باشم در فکر ِ باغ و بستان
دیگر گلی نروید در منظر بیابان
بهتر که خواب باشم رویای خواب ِ شیرین
شیرین تر از کلاله بر عاشقان مسکین
بهتر که خواب باشم در مسند ِ خیالات
گه در سرای خردی گه منزل کمالات
بهتر که خواب باشم بینم دوباره بودن
از مادرم تولّد بار دگر غنودن
بهتر که خواب باشم با شاپرک سبکبال
در گلسرای سمبل پرواز بی پر و بال
بهتر که خواب باشم در خانقاه ِ یلدا
هر چه که هست سیاهی درد و تعب مُهیا
بهتر که خواب باشم درد ِ تنم فراموش
گه در خیال ِ خود با یاد ِ صنم هم آغوش
بهتر که خواب باشم تا در سرای رویا
هر چه بخوابم آید خوش منظر ِ تماشا
بهتر که خواب باشم آئینه نیست در خواب
کس صورتم نبیند در روز ِ پُر تب و تاب
بهتر که خواب بینم خواب ِ گل و گلستان
گرچه رواق جانم منزلگهش بیابان
بهتر که خواب بینم خواب ِ سفید و آبی
گلهای یاس و سمبل بر شاخۀ اقاقی
بهتر که خواب بینم با چلچله به پرواز
در آسمان آبی خواننده ای پُر آواز
بهتر که خواب بینم خواب ِ گل و کلاله
در فکرت و خیالم نوشم شراب ِ لاله
بهتر که خواب بینم در خلوت ِ سحرگاه
در زیر پای خورشید بر بلبلان قدمگاه
بهتر که خواب بینم آن خاطرات ِ زیبا
پروانه گی نشاید بی گلبن ِ چلیپا
بهتر که خواب بینم هالو چه شد جوانی
بر من نشد هویدا مقصود زندگانی
۵−۱۲−۲۰۱۳