همه در خواب و منم محو ِ تماشای سراب
این چه جائیست که مردم همه در نشئۀ خواب
نخوت و بی خبری گم شده های بی نشان
باغ گل پژمرده و رنگین کمان پشت ِ سحاب
من که میبنم سیاهی در سحرگاهان ِ روز
هر چه می بینم مجازی یا که پنهان در نقاب
دم بدم در خواب ِ آن حوری وش ِ باغ ِ بهشت
آن سرای ِ بی نشانی را خبر دارد کتاب
همه در خواب و ندانند که در محفل گل
مُطربان شاپرکان ساغر نرگس پُر گلاب
من که مبهوت نگه می کنم آن درگه خواب
آن رواقم همه یلدا آن دوا جام ِ شراب
بی خیالند و ندانند که این کاسۀ عمر
پر شود یک دو سه روزی پس شود خشت ِ برآب
درد من درمان ندارد ناله ام از بهر چیست
کو کجا یابم مکانی تا نباشم در عذاب
منزلم در باغ ِ حسرت فکر و آلامم شباب
هر چه می گردم نیابم جز همین حال ِ خراب
من که می پرسم ندانم آخر آن پاسخ چه بود
گو به این هالو جوابش گر تو دانی آن جواب
٢۰١١⁄١٢⁄٢٢