بگذار تا ببویم نفس خوش ِ بهاران                       بگذار تا  ببوسم  لب ِ لعل  میگساران

بگذار تا نسیمی بدهد نوید جانان                         که سحرگهان ببینم رخ او به صد هزاران

بگذارعاشقانه بزنم طواف ِ گلبن                         که به من دیانت گل خبر از نماز داران 

بگذار تا شقایق بشوَد سبوی ِ باران                     که طراوت ِ نسیمش بوَزد زکوهساران

بگذار باده نوشان بزنند به خنده جامی                  که مرا کمال مستی برسد زچشمه ساران

بگذار تا بخوانم غزلی به مثل بلبل                      که لب و دهان بلبل همه وصف گلنثاران

بگذار تا که هالو ورقی زند به گلزار                   که سیه دلی بخواند غزلی  زاو  به یاران

                                                                                   ٢۰١۰⁄٨⁄٢١